Από τη Φωτεινή Τσαλίκογλου
Μίκα «δεν υπάρχει». Αυτό το «δεν υπάρχει» των νέων παιδιών που δηλώνει το αμίμητο, το σπάνιο, το ασύγκριτο, το «γαμάτο», με αυτή τη νεανική έκφραση Μίκα μου σε αποχαιρετώ. Γιατί οι νέοι σου ταίριαζαν πιο πολύ απ΄ όλους εμάς. Η νεότητα με την ορμητικότητα, τον αντισυμβατισμό της, με το πάθος για τη ζωή, την απέχθεια για κάθε τι το κίβδηλο, το νεκρό, το ανούσιο, το πουλημένο. Η νεότητα με τον έρωτα για τη γνώση, και τον έρωτα για τον έρωτα της ζωής.
Αναφέρομαι βέβαια σε μια ιδεατή εκδοχή νεότητας. Ουτοπική ίσως. Αυτή ήταν όμως η δική σου νεότητα.
Μοναδική και ανεπανάληπτη Μίκα. Πολύ απλά «δεν υπάρχεις», γι΄ αυτό και θα υπάρχεις… εδώ μέσα στο μέσα του μέσα μας. Σε αυτούς τους μικρόψυχους, τσιγκούνικους καιρούς, σαν παιδικό δώρο, φαντάζει η δοτικότητα, η αφιλοκέρδεια, η γενναιότητα και η τόλμη της σκέψης σου.
Μια ξεχωριστή υπεράσπιση της ζωής ήταν και η συμβολή σου στην ψυχολογία. Στην ψυχολογία όμως εκείνη που μακριά από το να είναι δεκανίκι της οποίας εξουσίας, καταρρίπτει στερεότυπα και αναζητά αλήθειες πίσω από το αυτονόητο και το προφανές των πραγμάτων. Αλήθειες που ξεβολεύουν τις «τακτοποιημένες» μέσα σε ένα ερμάρι σκέψεις μας για τη λειτουργία της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Χαρακτηριστικό δείγμα οι μελέτες σου για την κατασκευή των βασανιστών ως ανθρώπων της διπλανής μας πόρτας. Αλλά και όλες οι μάχες που έδινες για τις γυναίκες, για τις ευπαθείς ομάδες, για τη συνεργατική μάθηση στα σχολεία… Το μέλημά σου ήταν τελικά η αναζήτηση τρόπων απελευθέρωσης του ανθρώπινου ψυχισμού από την ομηρεία καταδυναστευτικών δεσμών και προκαταλήψεων.
Μίκα, αίφνης ο κόσμος φαντάζει ακόμα πιο φθαρμένος και φτωχός από όραμα και έμπνευση. Ακούω όμως τη φωνή σου μέσα σε ένα χαμόγελο διαρκείας να μου λέει «Η απελπισία δεν έχει θέση. Θα δεις, ο κόσμος κάποια στιγμή θα γίνει καλύτερος».
Είμαι τυχερή που σε γνώρισα. Είμαι τυχερή που με λογάριαζες φίλη σου.
Κι ένα υστερόγραφο για όσους γνώριζαν τον τρόπο που οδηγούσες. Θα με συγχωρέσεις που δίσταζα να μπω στο αυτοκίνητο σου; Απειρες βόλτες θα δεχόμουν τώρα να κάνω, ακόμα και νύχτα σε εθνική οδό…
