Γράφει ο Π. Ένιγουεϊ
Μια ηλιόλουστη μέρα του Ιουνίου συναντιούνται όλως τυχαίως ο Αντρέ Μπρετόν και ο Όμηρος στην παραλία της Βουλιαγμένης.
«Όμηρε, παλιόφιλε, πήρα μια μεγάλη απόφαση σήμερα το πρωί: Δεν θα ξανάγράψω ποτέ πια άλλα διηγήματα», λέει ο Μπρετόν, και ο Όμηρος, έκπληκτος, του απαντά:
«Αντρέ, τι σύμπτωση! Την ίδια απόφαση πήρα κι εγώ σήμερα το πρωί: Δεν θα ξανα γράψω ποτέ πια άλλα διηγήματα».
Και οι δύο φίλοι χώρισαν αφού προηγουμένως σχολίασαν για λίγο την τρέχουσα επικαιρότητα.
Όμως οι δυο μεγάλοι συγγραφείς πήραν όντως την ίδια απόφαση ή μήπως τελείως διαφορετικές; Θα συνεχίσουν να δημιουργούν αριστουργήματα και έργα δοξασμένα ανά τους αιώνες (εντάξει του Μπρετόν δεν είναι τόσο δοξασμένα αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος) ή θα σταματήσουν όπως κατηγορηματικά δήλωσαν και οι δύο; Μήπως εννοούν κάτι άλλο; Και, αν ναι, τι;
Πράγματι οι δύο συγγραφείς θα συνεχίσουν να επινοούν διηγήματα, όπως και στο παρελθόν. Όμως στο εξής δε θα δημιουργούν με τον τρόπο του παρελθόντος.
Ο Μπρετόν, αφού γράψει μια φορά ένα διήγημα (πρώτη γραφή), δε θα προβεί σε διορθώσεις (δε θα το ξαναγράψει δηλαδή). Θα αφήσει το κείμενο ως έχει, ακατέργαστο, ακολουθώντας πιστά τις αρχές της «αυτόματης γραφής» των Σουρεαλιστών.
Από την πλευρά του ο Όμηρος εκμυστηρεύεται στο φίλο του πως στο εξής ο προσωπικός τρόπος γραφής ενός διηγήματος ή ενός μυθιστορήματος είναι… η προφορά του, δηλαδή η απαγγελία. Δηλώνει λοιπόν, εμμέσως πλην σαφώς, πως ό,τι έγραψε έγραψε: Στο εξής θα απολαμβάνουμε Όμηρο διά της ακοής (δεν θα ξαναγράψει δηλαδή άλλα διηγήματα).
Αυτός λοιπόν είναι και ο λόγος που τα δύο πιο γνωστά του έργα (ξέρετε ποια, περιττό να τ’ αναφέρω) διαδίδονταν από τον ίδιο και τους οπαδούς του (τους ραψωδούς) προφορικά και όχι γραπτά. Τα περί υψηλής τιμής του παπύρου είναι πέρα ως πέρα ανυπόστατα και ανεδαφικά ψεύδη των ιστορικών, αφού, ως γνωστόν, ο Όμηρος ήταν από τους πιο ευκατάστατους εισοδηματίες της εποχής του, ειδικά μετά τη, για πέμπτη συνεχόμενη σεζόν, καλοκαιρινή του εμφάνιση στο Ηρώδειο.
Προδημοσίευση από το υπό έκδοση βιβλίο του Π. Ένιγουεϊ : Δεν θα ξαναγράψω ποτέ πια άλλα διηγήματα και άλλα διηγήματα)
