Από την Εύη Αβδελίδου, Σχολική Ψυχολόγο (thinkingonfilms.blogspot.com)
Επίγονος του Elephant του Gus Van Sant, αυτή η ποιητική ταινία μικρού μήκους σκέφτεται πάνω στο τι σημαίνει όταν ένα μικρό παιδί δεν αισθάνεται ο εαυτός του, αλλά ταξινομείται βίαια από το περιβάλλον του ως αγόρι ή κορίτσι.
Η κονστρουξιονιστική άποψη για το λόγο (discourse) προτείνει ότι ο λόγος που απευθύνουμε στους άλλους δεν περιγράφει μόνο, αλλά και κατασκευάζει την πραγματικότητα. Όταν ο λόγος είναι απόλυτος και αφορά υποκατηγορίες, όπως το “αγόρι”, “κορίτσι” και όχι το όνομα αυτού του παιδιού, που μπορεί να εμπεριέχει μία παιγνιώδη σχέση μεταξύ των δυο υποκατηγοριών, εγκλωβίζει κάποιον σε έναν χαρακτηρισμό που ίσως ο ίδιος αισθάνεται ότι δεν τον αφορά. Ο τίτλος της ταινίας είναι ‘Sam” ίσως για να θυμίσει ότι ο καθένας είναι μοναδικός και το όνομά του είναι πιο αντιπροσωπευτικό από τις υποκατηγορίες στις οποίες μπορεί ή όχι να ανήκει και που μπορεί οι υπόλοιποι να του προβάλουμε.
Ο Sam είναι μόνος και προσπαθεί να καταλάβει αν θέλει να φορά αγορίστικα ή κοριτσίστικα ρούχα. Η μαμά του τον παραμελεί και εκείνος δε θέλει να παίξει. Απόντα και άκαμπτα είναι και τα όρια με τα οποία αντιλαμβάνεται την ταυτότητα του φύλου του, με ενοχή για την απόρριψη που ζει από το περιβάλλον του. Οι ταμπέλες και οι χαρακτηρισμοί πετάγονται σαν μπάλες πάνω του και εκείνος δε νιώθει ότι του επιτρέπεται να παίξει με τις έννοιες, ώστε να καταλάβει πού ανήκει.
Μόνο μέσα από την επαφή του με τη φύση, που ντύνει όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους με χώμα και όχι με φορεμένους χαρακτηρισμούς – ανθρώπινες κατασκευές, κατορθώνει να δει το φύλο του (gender) ως κάτι έξω από εκείνον, κάτι που ο ίδιος μπορεί να διαμορφώσει όπως επιθυμεί. Ο απαγορευμένος του εαυτός δεν τον κυνηγά πια αλλά ενσωματώνεται σε μία ταυτότητα που μπορεί να έχει πολλές σημασίες και να τρέχει ελεύθερη.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Sal Bardo
Παίζουν: Ever Prishkulnik
Διάρκεια: 10′:42”
