Από τον Αναστάσιο Ράπτη
Aρμόδιες ομάδες απεξάρτησης κλήθηκαν σε συζήτηση για το θέμα του νέου νομοσχεδίου περί ναρκωτικών στις 21 Σεπτεμβρίου 2011 από την Κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Σκοπός ήταν άνθρωποι που γνωρίζουν το αντικείμενο και έρχονται σε καθημερινή επαφή μαζί του να εκφράσουν την γενική στάση τους και τις επιμέρους παρατηρήσεις τους σε σχετικά άρθρα του νομοσχεδίου, ανεξαρτήτως πολιτικών πιστεύω, προτείνοντας εν τέλει ποια θέση θα έπρεπε να υπερασπισθεί το προαναφερθέν κοινοβουλευτικό κόμμα όταν το νομοσχέδιο κατατεθεί στη Βουλή προς ψήφιση.
Αρχικά τον λόγο πήρε ο Διευθυντής του ΚΕΘΕΑ κ. Χαράλαμπος Πουλόπουλος, η θέση του οποίου είναι ότι το εν λόγω νομοσχέδιο είναι ένα καλό σχέδιο νόμου, καθώς κινείται προς την θετική κατεύθυνση τόσο για την κατοχή και χρήση, την αντιμετώπιση των χρηστών και των οικογενειών του, όσο κι ως εθνική στρατηγική. Η ομιλία του κυρίου Πουλόπουλου κινήθηκε σε τρεις άξονες. Ο πρώτος αφορούσε το θέμα της αποποινικοποίησης της προσωπικής χρήσης, στο οποίο τάχθηκε υπέρ, καθώς όπως υποστήριξε με αυτόν τον τρόπο οι χρήστες δεν θα συλλαμβάνονται και επομένως δεν θα στιγματίζονται. Οι εξαρτημένοι χρήστες που βρίσκονται στη φυλακή αποτελούν περίπου το 50%. Χαρακτηριστικά ανέφερε: «…Η αποποινικοποίηση της προσωρινής χρήσης βρίσκεται προς την θετική κατεύθυνση, αλλά βεβαίως όχι σε δημόσιο χώρο καθώς μπορεί να αυξηθεί η διάδοση της χρήσης ναρκωτικών». Ο δεύτερος άξονας αφορούσε την θεραπεία. «Η θεραπεία βρίσκεται στο επίκεντρο με το νέο νομοσχέδιο ως εναλλακτική της ποινής και της φυλάκισης. Υπάρχουν ευνοϊκά μέτρα για τους χρήστες και προβλέπεται καλύτερο σχήμα πραγματογνωμοσύνης». Η δυνατότητα χάραξης καλύτερης εθνικής στρατηγικής πάνω στο θέμα των ναρκωτικών αποτέλεσε τον τρίτο άξονα της ομιλίας του. Τόσο όμως για τον δεύτερο όσο και για τον τρίτο άξονα, εξέφρασε την ανησυχία του για σενάρια συγχώνευσης οργανισμών καθώς και για τις περικοπές σε οργανισμούς πρόληψης θεραπείας.
Εν συνεχεία τον λόγο πήρε ο εκπρόσωπος του 18ΑΝΩ, κ. Δημήτριος Υφαντής που υποστήριξε ότι οι προθέσεις της επιτροπής ήταν καλές, διατηρούνται όμως κάποιες επιφυλάξεις. Στο κομμάτι της θεραπείας ανέφερε ότι μπορεί να υπάρξει καταστολή με διάφορους τρόπους, ένας εκ των οποίων είναι η υποκατάσταση. «…Είμαστε κατά της υποκατάστασης. Έως τώρα υπήρχαν κάποιες αρχές και κανόνες κάτω από τους οποίους λειτουργούσαν αυτά τα προγράμματα. Έχουμε σοβαρές επιφυλάξεις εάν με το νέο νομοσχέδιο θα μπορέσουν να τις τηρήσουν.» Επισήμανε επίσης ότι οι περικοπές, εφεδρείες και τα σενάρια συγχώνευσης οργανισμών πλήττουν το νέο νομοσχέδιο «…λόγω του πλαισίου στο οποίο βρίσκεται αυτό το νομοσχέδιο πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να βοηθήσει σε κάτι. Το νομοσχέδιο αυτό καθαυτό έχει κάποια καλά σημεία.» Επιπλέον, στάθηκε σε δύο σημεία. Το πρώτο αφορούσε τους ανηλίκους και συγκεκριμένα εάν θα διώκονται «…οι ανήλικοι θα διώκονται και εάν όχι θα διώκονται οι γονείς τους;». Στο δεύτερο σημείο αφού ανέπτυξε την θεώρηση του 18ΑΝΩ για την εξάρτηση «…θεωρούμε ότι ο χρήστης είναι σε ένα καταναγκασμό σε σχέση με την ουσία. Ο επαναλαμβανόμενος κύκλος της χρήσης.» , κατέληξε στο ότι «… Δεν μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτόν τον καταναγκασμό με καταναγκασμό, δηλαδή την αναγκαστική θεραπεία». Ο κ. Υφαντής ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας ότι «…εμείς δεν έχουμε νομικούς συμβούλους για να αξιολογήσουμε το εν λόγω νομοσχέδιο και για αυτό η στάση μας περισσότερο έχει να κάνει με το πλαίσιο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα».
Η επιστημονική υπεύθυνη του ΕΚΤΕΠΝ κα Μανίνα Τερζίδου τάχθηκε υπέρ της ψήφισης του νέου νομοσχεδίου, επισημαίνοντας ότι έρχεται να ανταποκριθεί σε χρονίζοντα προβλήματα μέσω της αποποινικοποίησης της προσωπικής χρήσης, της κατοχύρωσης της θεραπείας στις φυλακές, της προσπάθειας τοποθέτησης πλαισίου συντονισμού των αποφάσεων για τα ναρκωτικά και του πλαισίου εθνικής στρατηγικής. Στάθηκε ιδιαίτερα στο σημείο της ανάγκης αναδρομικής ισχύος του νόμου, στρέφοντας σε αυτό την προσοχή των βουλευτών. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι «Τα τελευταία χρόνια, χρήστες ή/και παραβάτες του νόμου περί ναρκωτικών βρίσκονται με μια ιδιαίτερα σκληρή αντιμετώπιση από τα δικαστήρια στις φυλακές. Είναι μια ευκαιρία να αποδοθεί δικαιοσύνη σε αυτούς τους ανθρώπους.» Επιπλέον ανέφερε ότι αυτό το μέτρο, εκτός από ανθρωπιστικό και κοινωνικά δίκαιο, θα εξοικονομήσει και πόρους, αφού ένας φυλακισμένος (σε ετήσια βάση)κοστίζει 7-14 φορές περισσότερο από έναν χρήστη σε θεραπεία. Τέλος, η εκπρόσωπος του ΕΚΤΕΠΝ ζήτηση σε δοθεί στους φορείς η δυνατότητα να διατηρήσουν τους πόρους τους, τουλάχιστον ως έχουν, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν. Γνωρίζουμε ότι σε εποχές κοινωνικής κρίσης η χρήση και τα αιτήματα θεραπείας αυξάνονται.
Ο πρόεδρος του συλλόγου οικογένειας του ΚΕΘΕΑ κ. Δημήτριος Γεωργιάδης εξέφρασε και εκείνος άποψη πως το νομοσχέδιο κινείται προς τις σωστές κατευθύνσεις, συμπληρώνοντας όμως ότι δεν είναι ένας νόμος που θα λύσει ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα.
Η ομιλία της προέδρου του ΟΚΑΝΑ κας Μαλλιώρη ξεκίνησε με μια σύντομη αναδρομή της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, μέλη της οποίας εκτός της ιδίας, ως ψυχιάτρου, υπήρξαν νομικοί, ιατροδικαστής και καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου. Χώρισε το νομοσχέδιο σε δύο μέρη με βάση την θεματική των άρθρων: από το 1-47 αφορά θέματα όπως η αποποινικοποίηση και η μεταχείριση του χρήστη, ενώ από άρθρο 48 μέχρι το τέλος, θέματα φορέων, Υπουργείου Υγείας κλπ. Σύμφωνα με την ομιλήτρια η αντιμετώπιση του εξαρτημένου χρήστη με μικρή παραβατικότητα θα είναι πιο ευνοϊκή. Διευκρίνισε, προς αποφυγήν λανθασμένων εντυπώσεων, ότι στο νέο νομοσχέδιο δεν αποποινικοποιείται η χρήση αλλά ο χρήστης, οι ουσίες παραμένουν παράνομες. «… Αποποινικοποιούμε τον εξαρτημένο χρήστη. Δεν τον θέλουμε στη φυλακή, αλλά στα θεραπευτικά προγράμματα.» Εν συνεχεία αναφέρθηκε στο γεγονός ότι στην υπάρχουσα νομοθεσία βαραίνει η διακίνηση-εμπορία και όχι η εξάρτηση. «… Στο νέο νομοσχέδιο, από την στιγμή μάλιστα που αλλάζει και η πραγματογνωμοσύνη ως διαδικασία, και στην φυλακή να είναι ο χρήστης-διακινητής, του δίνεται η ευκαιρία να επικαλεστεί ότι είναι εξαρτημένος χρήστης. Η πραγματογνωμοσύνη αποκτά ασφαλιστικές δικλίδες ώστε αυτός που χαρακτηρίζεται ως χρήστης να είναι πραγματικά χρήστης, «κλείνοντας την πόρτα διαφυγής» σε διακινητές και εμπόρους». Η κα Μαλλιώρη συμφώνησε με την αναδρομική ισχύ του νόμου αναφέροντας μάλιστα και τα πρώτα στοιχεία έρευνας (που πραγματοποιήθηκε το 2011 σε συνεργασία με το 18ΑΝΩ, το ΚΕΘΕΑ και βεβαίως τον ΟΚΑΝΑ) για την αξιολόγηση των αναγκών των φυλακισμένων: «… Όσο και αν φαίνεται περίεργο, η πλειοψηφία των ατόμων που είναι φυλακισμένοι για τον νόμο περί ναρκωτικών είναι μικροπαραβάτες και όχι μεγαλέμποροι, όπως νομίζουν κάποιοι.»
Ο κ. Γεώργιος Τσεκουρίδης, εκπρόσωπος των προγραμμάτων πρόληψης εξέφρασε την ανησυχία του ότι η πρόληψη έχει αφανιστεί από το νέο νομοσχέδιο. «… πρόληψη, απεξάρτηση, επανένταξη είναι άξονες που συνδέονται μεταξύ τους. Όταν πλήττεται ο ένας επηρεάζονται και οι άλλοι.» Όσον αφορά την χρηματοδότηση των προγραμμάτων πρόληψης, ο κ. Γεωργιάδης πρότεινε μέρος των εσόδων από τις ποινές (το 65% πάνε στο Υπουργείο Υγείας ενώ το 35% στο Υπουργείο Δικαιοσύνης) και μέρος των εσόδων του ΟΠΑΠ, που σύμφωνα με δηλώσεις του Υπουργού Πολιτισμού θα δίνονται σε θεραπευτικά προγράμματα, να δοθούν και στην πρόληψη ώστε να μπορέσουν τα προγράμματα αυτά να «σταθούν στα πόδια τους» και να αναβαθμισθούν επί της ουσίας. «… το άρθρο 69 δεν αναφέρει τίποτε για τα προγράμματα πρόληψης, σε αντίθεση με το προγενέστερο άρθρο 61 του ισχύοντος νόμου, που συμπεριλαμβάνει τα προγράμματα πρόληψης και τους δίνει κάποια ισχύ. Στο νέο νομοσχέδιο τα προγράμματα πρόληψης πρέπει να συμπεριληφθούν στην διάθεση των εσόδων. Θέλουμε την συμπαράστασή σας για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε.»
Η κα Άντα Ψαρά από το διοικητικό συμβούλιο του ΚΕΘΕΑ, συμφώνησε ότι ο νόμος κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, δηλώνοντας ότι «… αντιμετωπίζει αποτελεσματικά επιτέλους το φάντασμα της νομιμοποίησης που άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία, από το 1991 αντιμετωπίζουν με επιείκεια τους χρήστες. Σπάει τον μύθο του διαχωρισμού του χρήστη από τον διακινητή, αφού στην πραγματικότητα ο χρήστης είναι και μικροδιακινητής. Να τελειώνουμε με το φάντασμα της αποποινικοποίησης. Η αποποινικοποίηση δεν είναι συνώνυμη με την νομιμοποίηση, αλλά το αντίθετο της ποινικοποίησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει και μπορεί να υποστηρίξει αυτή την κατεύθυνση.» Στην συνέχεια προτάθηκε από την ομιλήτρια ότι θα ήταν σωστό να υπάρξει μια ρύθμιση (όπως για αναστολή υπό όρους της ποινής για ανθρώπους οι οποίοι είναι ισόβια στη φυλακή για μικροδιακίνηση, καθώς ήταν υπότροποι [δηλαδή έχουν συλληφθεί για δεύτερη φορά να κάνουν μικροδιακίνηση], ή έστω να τους δοθεί χάρη, κάτι που αποτελεί πρόταση του κ. Νίκου Παρασκευόπουλου. Επίσης, σχολίασε δύο από τις θέσεις του εκπροσώπου του 18ΑΝΩ λέγοντας «… άκουσα με έκπληξη τον εκπρόσωπο του 18ΑΝΩ, τον οποίο εκτιμώ, να λέει ότι αυτός ο νόμος δεν μπορεί να βοηθήσει σε κάτι. Η άποψη των φυλακισμένων είναι τελείως διαφορετική. Θεωρούν ότι θα βοηθηθούν σε μεγάλο βαθμό. Επιπλέον το θέμα της καταναγκαστικής θεραπείας που δείχθηκε πάλι από τον ίδιο εκπρόσωπο, πιστεύουμε ότι δεν ισχύει. Αν κάποιος αντιμετωπίζει ποινή π.χ. για μικροδιακίνηση, με τον νέο νόμο θα είναι εκτός φυλακής, αλλά και μέσα αν μείνει αποκτά δικαίωμα στην θεραπεία. Οι περιστασιακοί χρήστες γνωρίζουμε ότι μέσα στη φυλακή, συνήθως, γίνονται συστηματικοί χρήστες. Άρα θα υπάρχει το δικαίωμα στη θεραπεία.» Τέλος, η κ. Ψαρά επανέλαβε ότι αυτός ο νόμος αξίζει να υποστηριχθεί αν όχι για κανέναν άλλο λόγο, τουλάχιστον επειδή πολλοί νέοι θα βγουν από τις φυλακές και θα έχουν δικαίωμα στη θεραπεία.
Η κα Ιωάννα Δρόσου από την Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων, ξεκινώντας την ομιλία της επισήμανε ότι για άλλη μια φορά στην συζήτηση ενός τέτοιου νομοσχεδίου δεν δίνεται ο λόγος στους άμεσα εμπλεκόμενους (εν προκειμένω σε χρήστες και κρατουμένους). Η άποψή της γενικά για το νομοσχέδιο ήταν ότι βρίσκεται στην σωστή κατεύθυνση. Επιμέρους αναφέρθηκε στο άρθρο 29, για το θέμα της καλλιέργειας για προσωπική χρήση, το οποίο θεωρείται πλημμέλημα και τιμωρείται με κράτηση έως τρεις μήνες και πρόστιμο 1000€ (συνολικό ποσό εξαγοράς της ποινής 2800€), θεωρώντας ότι έχει έναν καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα. Ως προς το γεγονός ότι για την κατοχή δεν προσδιορίζονται γραμμάρια ανά ουσία, το θεώρησε θετικό, θέτοντας ταυτόχρονα όμως το ερώτημα ποιος και με ποια κριτήρια θα κοστολογεί την ποσότητα. Επίσης θεώρησε θετικό το ότι ο χρήστης δεν θα αντιμετωπίζεται σαν υπότροπος, επισημαίνοντας όμως ότι δεν προβλέπει το νομοσχέδιο ούτε το 1/5 για την άδεια, αλλά ούτε αλλάζει τα ισόβια που τα 25 χρόνια ισχύουν μόνο για χρήστες ενώ για άλλες περιπτώσεις ισχύουν τα 20 χρόνια. Τέθηκε υπέρ της αναδρομικής ισχύος του νόμου ή της ειδικής ρύθμισης, η οποία να συμπεριληφθεί στο νομοσχέδιο, όσοι επιθυμούν την επανεξέταση της υπόθεσής τους να ξαναδικάζονται με τον τρέχοντα νόμο. Τέλος θα έπρεπε να έπρεπε να περιληφθεί διάταξη χορήγησης χάρης ή αναστολής στις γυναίκες -«μωρομάνες» που βρίσκονται στη φυλακή μαζί με τα παιδιά τους για υποθέσεις ναρκωτικών.
Ο εκπρόσωπος του Ελευθεριακού Συνδέσμου Απεξάρτησης (ΕΛΕΥ.ΣΥΝ.Α) κ. Αναστάσιος Ράπτης, αφού ανέφερε ότι ο ΕΛΕΥ.ΣΥΝ.Α είναι μια πρωτοβουλία πολιτών που στηρίζεται στον εθελοντικό χαρακτήρα και δουλεύει χωρίς υποκατάστατα, χωρίς εγκλεισμό και χωρίς χρήματα, χαρακτήρισε το νομοσχέδιο ένα θετικό βήμα, ένα πρώτο βήματα εξορθολογισμού της Ελληνικής πολιτικής περί ναρκωτικών. Ανέφερε «… θα ήθελα να επικεντρωθώ περισσότερο στην καθημερινότητα του χρήστη και τον αντίκτυπο που έχει το νομοσχέδιο, συνολικά και επιμέρους, σε αυτή την καθημερινότητα. Γίνεται μια προσπάθεια ο χρήστης να μην θεωρείται εγκληματίας και όπως προαναφέρθηκε να μην στιγματίζεται. Επιπλέον, πιστεύω ότι θα αντιμετωπισθεί και η ύπουλη παρενέργεια του στιγματισμού που είναι ο αυτοστιγματισμός του ατόμου, κάτι που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στην θεραπευτική διαδικασία». Ως προς το θέμα της ηρωίνης και συγκεκριμένα της χορήγησης υποκατάστατων (βουπρενορφίνης) τάχθηκε υπέρ χαρακτηρίζοντάς το ένα σημαντικό βήμα που θα βοηθήσει αρκετούς ανθρώπους. Παράλληλα έθεσε το ερώτημα εάν υπάρχουν οι κατάλληλες δομές στο Ε.Σ.Υ για να υποστηρίξουν αυτό το βήμα καθώς και ποια θα είναι η εκπαίδευση-ειδίκευση του προσωπικού που θα το πλαισιώσει. Ως προς το θέμα της αποποινικοποίησης της χρήσης, κατοχής και προμήθειας τέθηκε υπέρ και χαρακτήρισε οξύμωρο το ότι η καλλιέργεια κάνναβης για προσωπική χρήση τιμωρείται. «…Συμφωνώ ότι το μέτρο αυτό έχει εισπρακτικό χαρακτήρα. Υπάρχουν όμως και κίνδυνοι καθώς από την στιγμή που δεν μπορεί ο χρήστης να εξασφαλίσει αυτόνομα κάνναβη θα στραφεί στην παράνομη αγορά. Το μέτρο αυτό τον σπρώχνει στην «μαύρη» αγορά. Ας φανταστούμε ότι αυτός ο χρήστης είναι έφηβος και ας λάβουμε υπ΄ όψη τις πληροφορίες που έχουμε από ανθρώπους που έζησαν ή ζουν τον κόσμο της πιάτσας, ότι υπάρχουν περίοδοι που επιτηδευμένα δεν υπάρχει κάνναβη μόνο και μόνο, όπως καλά γνωρίζουμε οι περισσότεροι από τους συνομιλητές, για την προώθηση άλλων ουσιών. Αρκετοί νέοι-έφηβοι την έχουνε «πατήσει» με αυτόν τον τρόπο. Άρα λοιπόν, και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, όσο η κάνναβη δεν αποκόπτεται από την παράνομη αγορά, οι επιτήδειοι θα την χειρίζονται ως προθάλαμο άλλων ουσιών (και βεβαίως, χρησιμοποιώντας τον όρο προθάλαμο δεν εννοώ ότι όποιος δοκιμάσει κάνναβη θα περάσει στην ηρωίνη). Άλλος ένας κίνδυνος είναι ότι δεν διασφαλίζεται η υγεία του χρήστη κάνναβης. Από την στιγμή που μιλάμε για παράνομη ουσία, συνεπάγεται νοθευμένη ουσία. Το εν λόγω νομοσχέδιο έχει την δυνατότητα να απεγκλωβίσει την κάνναβη από την παράνομη αγορά, επιλύοντας τους προαναφερθέντες κινδύνους.» Συμφώνησε με την πρόταση για την αναδρομική ισχύ του νόμου επισημαίνοντας την πρακτική αξία της. Τέλος ανέφερε ότι δεν προσδιορίζονται ο αριθμός φυτών κάνναβης που δικαιολογούνται για προσωπική χρήση, όπως και τα όρια ποσότητας κάθε ουσίας, εκφράζοντας το ερώτημα ποιος θα το αξιολογεί, καθώς και το ότι δεν υπάρχει ένα σαφές πλαίσιο διαχωρισμού του διακινητή από τον έμπορο.
Η δικηγόρος κα Τασία Χριστοδουλοπούλου πήρε στην συνέχεια τον λόγο επισημαίνοντας από νομική άποψη ότι οι τομές στο εν λόγω νομοσχέδιο είναι το άρθρο 29, που αναφέρεται στην αποποινικοποίηση προμήθειας, κατοχής και χρήσης και το άρθρο 21, που τιτλοφορείται «προνομιούχες περιπτώσεις». «…Ανεξάρτητα εάν κάποιος είναι υπέρ ή κατά της αποποινικοποίησης υπάρχει μία εμπειρία καταστολής 23 ετών, γύρω από το θέμα των ναρκωτικών. Ο νόμος 1987 και οι σχετικές τροποποιήσεις του γέμισε τις φυλακές με χρήστες και το κυριότερο με θύματα νέους ανθρώπους.» Συμφώνησε με όσους προσέγγισαν το θέμα με βάση την χρήστη γιατί αυτό που πρέπει να δείξουμε, όπως επισήμανε, είναι ότι η ζωή, υγεία, ελευθερία και αξιοπρέπεια χρήστη οφείλει να είναι το κέντρο του προβληματισμού. Όσον αφορά το άρθρο 29, πιο συγκεκριμένα, τέθηκε υπέρ της
αποποινικοποίησης καθώς δοκιμάζεται μια διαδικασία πρόληψης. Ως προς την πρακτική εφαρμογή του άρθρου, ζήτησε στην συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί στη Βουλή να διασφαλιστεί ότι οι διωκτικοί μηχανισμοί θα μπορούν να εξασφαλίσουν ότι αποποινικοποιείται η χρήση. «… αν οι διωκτικοί μηχανισμοί δουν έναν νέο με ένα γραμμάριο ηρωίνης ή κάνναβης θα τον συλλαμβάνουν; Θα τον πηγαίνουν στην αστυνομία; Θα του παίρνουν αποτυπώματα; Θα τον πηγαίνουν αυτόφωρο, ώστε ο δικαστής να πει ότι πράγματι είναι ελεύθερος; Αν για παράδειγμα στον Κ.Ο.Κ. αλλάξει το όριο ταχύτητας από 50χιλ/ώρα σε 60χιλ/ώρα, δεν θα συλληφθεί κάποιος οδηγός που τρέχει με 55χιλ-ώρα. Θα γίνει έτσι ή οι κοινωνικές προκαταλήψεις και οι διωκτικοί μηχανισμοί θα συνεχίσουν να το αντιμετωπίζουν ως έγκλημα που πρέπει πάλι να διαπιστωθεί, άρα οι άνθρωποι πάλι θα στιγματίζονται». Επίσης χαρακτήρισε ως αντίφαση ότι όταν προμηθεύεσαι κάνναβη από διακινητή δεν τιμωρείσαι, όταν όμως καλλιεργείς, τιμωρείσαι. Συμπλήρωσε ότι αυτό σπρώχνει τον χρήστη στην μαύρη αγορά κάτι που ενέχει κινδύνους και ρώτησε εάν το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ θ’ αναδείξει αυτή την αντίφαση. Επιπλέον για το άρθρο 29 είπε ότι δεν προσδιορίζεται ποιος θα κρίνει εάν η ποσότητα είναι για προσωπική χρήση ή όχι. « … Ο προηγούμενος νόμος είχε κριτήρια. Αυτός δεν έχει. Θα το αφήσουμε στα χέρια του Δικαστή; Ο Δικαστής αυθαιρετεί, είναι αυστηρός, έχει γεμίσει τις φυλακές με κόσμο. Εγώ που είμαι νομικός έχω φτάσει να εμπιστεύομαι περισσότερο τον νομοθέτη, που όμως είναι πιο τσιγκούνης γιατί έχει τα «τέρατα» γύρω του. Τι κάνουμε λοιπόν; Είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Όσον αφορά το άρθρο 21, μετατρέπει από κακούργημα σε πλημμέλημα την διακίνηση ναρκωτικών ουσιών ακόμα και σε χρήστη που δεν είναι τοξικομανής. Δηλαδή σε περιπτώσεις χρηστών (μη τοξικομανών) που διακινούν ναρκωτικά για να εξασφαλίσουν την δόση τους, σε συγγενείς που διακινούν ναρκωτικά για τα παιδιά τους, τα αδέλφια τους κ.α., και σε περιπτώσεις που διακινούν την δικιά τους ποσότητα σε τρίτους χωρίς να εισπράξουν κάποιο ποσό (άνευ κέρδους) τιμωρούνται με ποινή από (1) ημέρα έως (5) χρόνια. Η κα Χριστοδουλοπούλου ανέφερε ότι «… στο άρθρο 30 που αφορά τους τοξικοεξαρτημένους η ποινή είναι 1 χρόνος, κάνοντας διάκριση καθώς γνωρίζει ότι ως τοξικοεξαρτημένοι δεν μπορούν παρά να διακινήσουν» και αναρωτήθηκε «… η διαφορά της προσβολής των αγαθών μεταξύ ενός ανθρώπου που είναι τοξικοεξαρτημένος και ενός ανθρώπου που το κάνει για προσωπική χρήση και δεν τοξικοεξαρτημένος, 1 έτος ποινής έως 5 έτη ποινής, δεν είναι υπερβολική;» Στην συνέχεια έκανε αναφορά στο άρθρο 29, θίγοντας το θέμα της τιμωρίας της χρήσης σε δημόσιο χώρο. Ο νομοθέτης (άρθρο 30) δεν τιμωρεί την χρήση σε δημόσιο χώρο εάν το άτομο είναι εξαρτημένο. «… Το θλιβερό θέαμα της Ομόνοιας μένει ατιμώρητο, και σωστά κάνει ο νομοθέτης που δεν το τιμωρεί. Τιμωρεί αυτούς που δεν είναι τοξικοεξαρτημένοι. Τιμωρεί στέκια της νεολαίας που κάνει περιστασιακή χρήση τα Σαββατοκύριακα. Βρίσκει τρόπο ελέγχου, να μπαίνει η αστυνομία στα κέντρα νεολαίας με σκοπό δήθεν να ελέγξει αν γίνεται χρήση κάποιας παράνομης ουσίας. Κατά συνέπεια υπάρχει μία επικίνδυνη παράγραφος στο άρθρο 29 που σκοπό έχει την χειραγώγηση και έλεγχο της νεολαίας.» Ολοκληρώνοντας την ομιλία της επισήμανε χαρακτηριστικά ότι δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα της Αριστεράς να μην στηρίξει μία τέτοια προσπάθεια.
Ο κ. Αναστάσιος Κομητόπουλος, μετέφερε τις σκέψεις από την συζήτηση της επιτροπής δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ που είχε πραγματοποιηθεί τις προηγούμενες ημέρες. Χαρακτήρισε το νομοσχέδιο άτολμο καθώς δεν δημιουργεί μία ρήξη με το κατεστημένο πλαίσιο συνολικά, το οποίο όμως ανοίγει ένα παράθυρο στην αποποινικοποίηση. «… Στα νομικά ζητήματα που θίχτηκαν από την κα Χριστοδουλοπούλου και σε ζητήματα δικαιώματος απεξάρτησης θα θέλαμε να ψηφιστεί επί της αρχής.» Ως προς τις επιμέρους παρατηρήσεις της εν λόγω επιτροπής, ανέφερε ότι βασική θέση αποτελεί ο διαχωρισμός των ουσιών. “… Ο διαχωρισμός των ουσιών πρέπει να είναι το κατεξοχήν ζήτημα που θα καθορίσει την στάση του ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως δεν είμαστε υπέρ μιας αποποινικοποίησης σε τέτοιο βαθμό που θα ξεφεύγει από την συνθήκη του συμβουλίου της Ευρώπης”. Τέλος, ως προς το άρθρο 25 περί μεταφορικών μέσων υπό χρήση ναρκωτικών, ο Κος Κομητόπουλος αναρωτήθηκε πως θα γίνεται ο συγκεκριμένος έλεγχος των οδηγών και πως θα αντιμετωπιστεί το ζήτημα ότι από ιατρικής άποψης κάθε ουσία μπορεί να εντοπιστεί στο ανθρώπινο οργανισμό μέρες ή ακόμα και μήνες μετά την λήψη της, φέρνοντας ως παράδειγμα την περίπτωση της κάνναβης η χρήση της οποίας μπορεί να ανιχνευτεί και δύο (2) μήνες αργότερα στα ούρα του χρήστη.
Τέλος, η κα Μαλλιώρη σε δευτερολογία της, σχολίασε τρία σημεία από τις απόψεις που προαναφέρθηκαν. Το πρώτο σημείο αφορούσε την χρηματοδότηση των προγραμμάτων πρόληψης. Χαρακτήρισε αυτονόητο το γεγονός ότι σημαντικά κονδύλια θα πάνε στα εν λόγω προγράμματα, τα οποία στον εθνικό σχεδιασμό έχουν προτεραιότητα. Το δεύτερο σημείο αφορούσε το προσωπικό που θα πλαισιώσει τα προγράμματα φαρμακευτικής υποστήριξης. Ανέφερε ότι “… Γίνεται σοβαρή προσπάθεια να πλαισιωθούν από ψυχίατρο, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, συνεργείο καθαρισμού και γραμματειακή υποστήριξη. Δεν έχουμε σκοπό να γίνουμε γαλατάδες. Δεν χορηγούμε μόνο υποκατάστατα”. Το τρίτο σημείο σχετίζεται με τους χρήστες που έχουν κάνει αίτηση στον ΟΚΑΝΑ για χορήγηση μεθαδόνης και τις λεγόμενες “λίστες της ντροπής”. Η ομιλήτρια είπε ότι οι λίστες αυτές που έχουν ταυτιστεί με τον ΟΚΑΝΑ και τον στιγματίζουν είναι ανοιχτές και προς άλλους φορείς θεραπείας. “… Αν ο ΟΚΑΝΑ μπορέσει να πείσει κάποιους από αυτούς τους χρήστες να μην ακολουθήσουν την εν λόγω θεραπεία και να πάνε στα στεγνά προγράμματα, τότε θα μπορέσουμε να μοιραστούμε το βάρος”. Επισήμανε ότι σκοπός είναι να σταματήσουν οι χρήστες να βρίσκονται στην πιάτσα και να μεταφερθούν σε μια υπηρεσία υγείας.”… Ουσιαστικά τα βάζουμε με τους εμπόρους και τους διακινητές. Δεν θα έχουν πελατεία. Θέλουμε να τους μαζέψουμε από την πιάτσα, να μην εγκληματούν και χωρίς να αλλάξει το πλαίσιο μας θέλουμε αυτές τις 5000 ανθρώπων που στερούνται το δικαίωμα στην θεραπεία εδώ και 7 χρόνια να έρθουν σ’ επαφή με τις υπηρεσίες υγείας “. Ολοκληρώνοντας την δευτερολογία της η Κα Μαλλιώρη έκανε έκλυση στους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να επισκεφθούν τις μονάδες στα νοσοκομεία που ήδη λειτουργούν. “… Θα βοηθούσατε πολύ εάν πραγματοποιούσατε αυτή την επίσκεψη. Μια εικόνα αξίζει όσο χιλιάδες λέξεις”.
Διαβάστε επίσης:
Σχέδιο Νόμου “Κώδικας Νόμων για τα Ναρκωτικά”
