Επιμέλεια: Δήμητρα Διδαγγέλου, Δημοσιογράφος – Ψυχολόγος, MSc Ψυχολογία & Μ.Μ.Ε.
Μπορεί ο Αριστοτέλης να πίστευε πως “όσοι μελέτησαν την τέχνη του διοικείν, έχουν πεισθεί ότι η τύχη των κρατών εξαρτάται, κατά βάση, από την εκπαίδευση των νέων”, όμως το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρα μας έχει καταφέρει να “τρώει” τα παιδιά του, κατά τον τρόπο που ο Κρόνος κατάπινε τα δικά του, σύμφωνα με τη μυθολογία.
Όταν μάλιστα γίνεται λόγος για τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, εκεί τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Λίγοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν ότι στο πλαίσιο της ειδικής αγωγής εντάσσονται και τα χαρισματικά παιδιά -έστω κι αν έγινε με μεγάλη καθυστέρηση. Ο κ. Αλέξανδρος Παπανδρέου, αντιπρόεδρος και υπεύθυνος στον τομέα των Χαρισματικών Παιδιών της ελληνικής ΜΕΝΣΑ παρακάτω μας ενημερώνει για την αντιμετώπιση αυτών των παιδιών από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και παραθέτει τις σχετικές προτάσεις της ΜΕΝΣΑ.
1. Η εκπαίδευση των χαρισματικών παιδιών στην Αμερική αρχίζει από το 1870, ενώ το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το 1994 εξέδωσε απόφαση για όλα τα κράτη – μέλη της Ε.Ε. για την εφαρμογή ειδικής εκπαιδευτικής πολιτικής για τα χαρισματικά παιδιά. Το ίδιο συμβαίνει και σε πολλές χώρες σ’ όλη τον κόσμο. Στην Ελλάδα υπάρχει πρόβλεψη στο εκπαιδευτικό σύστημα για τις ανάγκες αυτών των παιδιών;
Αναμφίβολα, η Αμερική, αλλά και οι χώρες της ΕΕ στην πλειοψηφία τους, είναι οι εκφραστές του Δυτικού πολιτισμού της σύγχρονης ιστορίας. Ο Δυτικός πολιτισμός δομικά στηρίζεται στο σκεπτικισμό, στην αμφισβήτηση, και δημιουργεί ένα άκρως ανταγωνιστικό και συγκρουσιακό πλαίσιο το οποίο οδηγεί στην εξέλιξη. Είναι απόλυτα λογικό όλες οι χώρες που συμμετέχουν στο πλαίσιο αυτό να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο το δυναμικό τους, έτσι ώστε να αποκτήσουν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα και να δημιουργήσουν μια ανισορροπία που θα λειτουργήσει προς όφελος τους. Η Αμερική ξεκινά να μεριμνά για τα χαρισματικά παιδιά, αναγνωρίζοντας πως είναι ένα εθνικό κεφάλαιο που, αντί να αξιοποιείται, καταστέλλεται όταν πιέζεται να χωρέσει στο κουστούμι του μέσου όρου. Οι χώρες της Ευρώπης, στην προσπάθεια τους να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό, συγκροτούν την ΕΕ, ως αντίπαλο δέος, και θέτουν ως όρο για τη συμμετοχή των κρατών σε αυτή, να γίνει αποδεκτό ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο να επιτρέπει και να προωθεί την πλήρη αξιοποίηση του δυναμικού κάθε χώρας. Αυτή είναι η ειδική εκπαιδευτική πολιτική στην οποία αναφέρεστε και την οποία αποδέχτηκε και η Ελλάδα ως κράτος μέλος της ΕΕ.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι η ειδική αγωγή αναφέρεται σε όλα τα παιδιά που απέχουν σημαντικά από το στατιστικό μέσο όρο, είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, γιατί όλα αυτά τα παιδιά έχουν πολύτιμες δυνατότητες οι οποίες μένουν αναξιοποίητες όταν δεν υπάρχει μέριμνα για τις ειδικές τους ανάγκες.
Η Ελλάδα δυστυχώς, λόγω κοινωνικής ανωριμότητας αλλά και έλλειψης σαφούς αναπτυξιακού σχεδιασμού, αποφάσισε να εντάξει τους χαρισματικούς μαθητές στην ειδική αγωγή μόλις το 2003, ενώ ακόμα και σε αυτό το χρονικό σημείο, πάρθηκε η απόφαση τύποις και όχι επί της ουσίας. Έγινε προς συμμόρφωση απέναντι στην ΕΕ, ενώ από τότε δεν έχει γίνει καμία θεσμική ενέργεια από την πλευρά της πολιτείας είτε για επισήμανση είτε για προσαρμοσμένη διαπαιδαγώγηση χαρισματικών παιδιών. Η Ελλάδα, δυστυχώς, έχει εγκλωβιστεί μέσα σε κοινωνικά ταμπού που την κρατάνε στην αδράνεια και προσπαθεί με σπασμωδικές κινήσεις να καλύψει την υστέρηση της. Η προσπάθεια για το συγκερασμό ασύμβατων εννοιών έχει οδηγήσει σε μία άκαρπη παλινδρόμηση που μας πάει μπρος πίσω για χρόνια ολόκληρα.
2. Για ποιο λόγο πιστεύετε ότι η Ελλάδα παρουσιάζει τόσο κακά αντανακλαστικά;
Η Ελλάδα έχει πολλά κατάλοιπα τα οποία δεν ταιριάζουν με ένα δυτικό κράτος. Ιστορικά έχει χάσει τη Μεταρρύθμιση, το Διαφωτισμό και την Αναγέννηση, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες έχει εμφυσήσει στον Έλληνα μια νοοτροπία εφησυχασμού και μονιμότητας η οποία την καθιστά μη ανταγωνιστική. Έχουμε χάσει την κριτική μας ικανότητα. Η επικοινωνία μας, είτε είναι ανάμεσα στο ανδρόγυνο, είτε ανάμεσα σε εταιρείες και καταναλωτή, αλλά ακόμα και ανάμεσα σε πολίτες και πολιτικούς, κατακλύζεται από επίκληση στο συναίσθημα και λαϊκισμό. Αυτό από μόνο του είναι ένα δείγμα του πόσο λίγο επικαλούμαστε τη λογική μας. Αντί να λειτουργούμε σε ένα πλαίσιο εξέλιξης και αμφισβήτησης, προτιμούμε να μένουμε σε ένα στάσιμο και ελεγχόμενο πεδίο. Όντας στη Δύση, ρίχνουμε κλεφτές ματιές στην Ανατολή. Συνεπώς και θα έχουμε την τύχη που έχει ένα πρόβατο που επιλέγει να ακολουθήσει την αγέλη των λύκων.
Δεν έχουμε αποφασίσει συνειδητά ποια αναπτυξιακή πολιτική θα ακολουθήσουμε και ως εκ τούτου δεν έχει γαλουχηθεί και η κοινωνία ανάλογα ώστε να μπορεί να ανατρέψει παλιά πρότυπα και ταμπού, και να αφομοιώσει αλλαγές για να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος. Αυτός είναι και ο λόγος που η μένουμε προσκολλημένοι σε πλασματικά προβλήματα αντί να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά. Η κοινωνία θέτει, ως προπέτασμα, το πρόβλημα του κοινωνικού στιγματισμού και της ρατσιστικής αντιμετώπισης απέναντι στα άτομα που απέχουν του μέσου όρου και βρισκόμαστε να ασχολούμαστε πλέον με το αν κάποιος θα χαρακτηριστεί χαρισματικός παρά με το εάν είναι. Ασχολούμαστε με την ταμπέλα που θα του βάλλουμε και όχι με το πώς θα αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες του ή θα απευθυνθούμε στις ανάγκες του. Οι διαφορετικές δυνατότητες και ανάγκες του καθενός είναι κάτι υπαρκτό, οι ταμπέλες που αρεσκόμαστε να βάζουμε είναι κάτι επίκτητο και πλασματικό. Έχουμε εκφυλίσει το ίσο σε ίδιο. Η ισότητα, όμως, εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες για όλους, ενώ η ταυτότητα επιβάλλει ίδια, άκαμπτη, αντιμετώπιση προς διαφορετικούς αποδέκτες.
Η πολιτεία προτίμησε να διατηρήσει το στάσιμο πλαίσιο της κοινωνίας, να μην αναλάβει ουσιαστική δράση, και με αυτό τον τρόπο ολίσθησε σε απέλπιδες πράξεις όπως η συγχώνευση των πρότυπων και πειραματικών σχολείων. Δηλαδή επέλεξε να εφαρμόσει εξειδικευμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης σε τυχαίους αποδέκτες, μετά από κλήρωση. Επιπλέον, προσπαθεί άστοχα να ταυτίσει τη Χαρισματικότητα με την Αριστεία, αντί να την ανάγει στο επίπεδο των αναγκών που εγείρονται από αυτή. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από το σκόπελο του κοινωνικού στιγματισμού και να περάσουμε στην αξιοποίηση του εθνικού μας κεφαλαίου. Στη δεδομένη χρονική συγκυρία, ο στάσιμος χαρακτήρας της κοινωνίας έχει αλλοτριωθεί και ανάμεσα στις ριζικές αλλαγές που πρέπει να επέλθουν, πρέπει να είναι η απενοχοποίηση της διαφορετικότητας αλλά και η προσαρμοσμένη εκπαίδευση στις ανάγκες του καθενός ξεχωριστά.
3. Τι είδους εκπαιδευτικής αντιμετώπισης πιστεύετε ότι χρήζουν τα χαρισματικά παιδιά για να αναπτύξουν τις δυνατότητες τους;
Τα χαρισματικά παιδιά επεξεργάζονται τις πληροφορίες με πολύ πιο γρήγορο και σύνθετο τρόπο οπότε θα πρέπει να τους δίνεται η δυνατότητα μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία να εμβαθύνουν περισσότερο, να ανακαλύπτουν τα βαθύτερα αίτια των όσων διδάσκονται, αλλά και να αποκτούν μια ολιστική προσέγγιση των μαθημάτων. Ο παιδαγωγός οφείλει να τα οδηγεί να ανακαλύψουν τον τρόπο που επικοινωνούν όλα τα γνωστικά και επιστημονικά πεδία μεταξύ τους, σα συγκοινωνούντα δοχεία, αλλά να αναδεικνύει και την επίδραση και εφαρμογή τους στον πραγματικό κόσμο για να ξεφεύγει από τα στενά όρια της στείρας εκμάθησης. Τα παιδιά πρέπει να έχουν χώρο να εκφραστούν και ελευθερία για να σκεφτούν πέρα από αυστηρές μεθοδολογίες και κανόνες. Οι μεθοδολογίες είναι απαραίτητες για να μπορούμε να αξιοποιούμε εργαλεία που δεν κατανοούμε πραγματικά πως λειτουργούν, οπότε αρκούμαστε να τις ακολουθούμε δογματικά έχοντας πίστη ότι αυτός που τις θέσπισε καταλάβαινε κάτι περισσότερο από εμάς. Για μια ευρεία αντίληψη όμως είναι καταναγκασμός να ακολουθεί τυφλά μεθοδολογίες και κανόνες.
Εάν δεν υπάρξει ένας εμπλουτισμένος τρόπος διαπαιδαγώγησης τα χαρισματικά παιδιά θα χάσουν το ενδιαφέρον τους όχι μόνο για την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά ενδεχομένως και για τα επιστημονικά και γνωστικά αντικείμενα και κατ’ επέκταση δε θα μπορέσουν να αναπτύξουν επαρκώς τις δυνατότητες τους. Πρακτικά, είναι αναγκαίος ο εμπλουτισμός της εκπαιδευτικής διαδικασίας με εργασίες οι οποίες να πραγματεύονται ανοικτά, πραγματικά προβλήματα και να απαιτούν κρίση και συνδυαστική γνώση. Τα παιδιά πρέπει να ομαδοποιούνται ανάλογα με τα ενδιαφέροντα, τις κλίσεις και τις ικανότητες τους έτσι ώστε να συγκροτούν σύνολα με πολυποίκιλες δυνατότητες στα οποία θα ανατίθενται εργασίες ανάλογα με τη δυναμική τους. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει ελευθερία έκφρασης και ανάπτυξης των δυνατοτήτων όλων των παιδιών, δημιουργείται ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον ανάμεσα στις διαφορετικές ομάδες που οδηγεί σε διαρκή βελτίωση και όλα τα παιδιά καλύπτουν φυσιολογικά τις συναισθηματικές και κοινωνικές τους ανάγκες. Όταν μπουν τα παιδιά να δουλέψουν σε ανομοιογενείς ομάδες, θα μάθουν ότι η ιδιαιτερότητα του καθενός είναι αυτή που συνεισφέρει στην αλληλοσυμπλήρωση και τη δυναμική της ομάδας. Οπότε δε θα αντιμετωπίζουν τους διαφορετικούς σαν αντίθετους και ξένους αλλά σαν συμπληρωματικούς.
4. Είστε υπέρ του διαχωρισμού των μαθητών στις τάξεις ανάλογα με τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες τους ή πιστεύετε ότι θα πρέπει να είναι μικτές; Αν ναι, τι έχετε να απαντήσετε σε όσους αποκαλούν «ελιτίστικο» αυτό τον τρόπο προσέγγισης;
Ο διαχωρισμός των μαθητών, ανάλογα με τις δυνατότητες τους, έχει κάποια πλεονεκτήματα, όπως κάποια πλεονεκτήματα υπάρχουν και στις τάξεις πολλαπλών ταχυτήτων. Μέσα σε ομοιογενείς ομάδες ίδιας δυναμικής, και κατά το δυνατό ίδιων ενδιαφερόντων, μπορούν τα παιδιά να αναπτυχθούν ταχύτερα και πολύ πιο αποτελεσματικά, όσον αφορά τις ανησυχίες τους και τις γνωσιακές τους ανάγκες. Από την άλλη, όταν ο τρόπος διδασκαλίας δεν είναι μονοδιάστατος, μέσα από ανομοιογενείς τάξεις μπορούν οι χαρισματικοί μαθητές να αναπτύξουν ηγετικές ικανότητες και τα υπόλοιπα παιδιά να μάθουν να αποδέχονται την διαφορετικότητα και να μην την στοχοποιούν, εφόσον βλέπουν πως επωφελούνται από αυτή. Αυτή η διαπαιδαγώγηση βοηθάει στην υγιέστερη αντιμετώπιση των συναισθηματικών αναγκών των παιδιών. Το ιδανικό λοιπόν είναι ένα κράμα και των δύο.
Πρέπει τα παιδιά να περνάνε κάποιες ώρες όλα μαζί, σαν τάξη, και κάποιες ώρες σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, το οποίο ενδεχομένως να συγκροτείται και από παιδιά διαφορετικής ηλικίας αλλά παρόμοιας δυναμικής και ενδιαφερόντων (pull out programs). Οι αναλογίες ανάμεσα στα δύο αυτά πλαίσια ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία. Στα πρώιμα στάδια της ανάπτυξης του παιδιού πρέπει να δίνουμε μεγαλύτερο βάρος στις ανομοιογενείς τάξεις, εφόσον τα παιδιά θα ήταν σωστότερο στην ηλικία αυτή να εξερευνήσουν το εύρος των γνωστικών αντικειμένων αλλά έχουν και ανάγκη από ομαλότερη συναισθηματική ανάπτυξη, ενώ μετά τα πρώτα χρόνια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που οι μαθητές έχουν γνωρίσει πλέον όλη την επιφάνεια, καλούνται να εμβαθύνουν και να καλύψουν τις γνωσιακές τους ανάγκες, οπότε και πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη βάση σε ομοιογενείς τάξεις, παιδιών παρόμοιας δυναμικής και ενδιαφερόντων.
Αν κάποιος θεωρεί αυτή την προσέγγιση ελιτίστικη, σε αυτό ευθύνεται η κοινωνία η οποία τίνει πάντα να εκφυλίζει το ίσο με το ίδιο, αλλά και η πολιτεία που δε μιλάει για τις ιδιαίτερες ανάγκες των Χαρισματικών παιδιών αλλά για ομάδες Αρίστων. Όταν η πλειοψηφούσα τάση της κοινωνίας θεωρεί ως ύστατο στόχο, να καταναγκάζεται όλη της τη ζωή σε μια δουλειά που δεν την εκφράζει, μόνο και μόνο για να αποκτήσει μια εύκολη εργασιακή μονιμότητα, είναι φυσιολογικό να θεωρεί υποχρέωση και τον καταναγκασμό των χαρισματικών παιδιών στο άκαμπτο εκπαιδευτικό σύστημα. Το γεγονός όμως ότι πολλοί πιστεύουν κάτι λάθος, δεν το κάνει σωστό. Το λάθος παραμένει λάθος, απλά αποκτά μεγαλύτερη επιρροή.
Στους γονείς πάντως, που ανησυχούν για τον στιγματισμό και την κοινωνική ένταξη των παιδιών τους, λέω ότι ο καθένας μας έχει να δώσει κάποιες μάχες για να γαλουχήσει την προσωπικότητα του. Όπως άλλα παιδιά δυσκολεύονται με την κατανόηση των μαθημάτων, η οποία δε συνιστά πρόβλημα για τα δικά τους, έτσι τα δικά τους παιδιά έχουν να μάθουν να διαχειρίζονται τη διαφορετικότητα τους, η οποία είτε θέλουμε να το δούμε είτε όχι, είναι δομικό τους συστατικό. Δε χρειάζεται να είμαστε υπερπροστατευτικοί, γιατί έτσι αφοπλίζουμε τα παιδιά και δε τα βοηθάμε να στηριχτούν στα πόδια τους. Αργά ή γρήγορα θα αντιληφθούν ότι απέχουν από τη μέση έκφραση του συνόλου και καλό είναι να έχουν μάθει να το διαχειρίζονται.
5. Υπάρχουν περιπτώσεις μαθητών οι οποίοι δεν έχουν καλούς βαθμούς στο σχολείο, αλλά ο δείκτης νοημοσύνης τους είναι πάνω από το μέσο όρο; Μπορούν να ισοπεδωθούν κάποια «δυνατά μυαλά» αν δεν υπάρξει η κατάλληλη υποστήριξη;
Αν θεωρήσουμε «ισοπεδωμένο» ένα δυνατό μυαλό το οποίο δεν αναπτύσσεται ή δεν αξιοποιείται, τότε σίγουρα μπορεί να ισοπεδωθεί αν δεν βρει τα κατάλληλα στηρίγματα. Το μόνο που πρέπει να παίρνουμε σαν δεδομένο είναι ότι θα υπάρχουν παιδιά με υψηλές δυνατότητες. Το τι θα απογίνουν όμως είναι συνάρτηση των όσων κάνουμε ή δεν κάνουμε. Για να μπορέσουν τα χαρισματικά παιδιά να αναπτυχθούν θα πρέπει να τους παρέχουμε ένα πιο ελεύθερο πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα μπορούν να εκφράζονται, να επιλέγουν και να δημιουργούν. Θα πρέπει να τα παροτρύνουμε να ακολουθήσουν τις επιλογές τους, να τους δώσουμε πολλά ερεθίσματα με διάφορες δραστηριότητες, για να ανακαλύψουν τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντα τους, αλλά το βασικότερο όλων θα πρέπει να τα βοηθήσουμε να ακονίσουν την κριτική τους ικανότητα. Όλα συνοψίζονται στο ότι για να πετάξεις, πρέπει πρώτα να ελευθερωθείς.
Η Ελλάδα έχει εκπροσώπους στο διεθνές στερέωμα, αλλά είναι ενδεικτικό του άγονου εδάφους της χώρας μας ότι δεν υπάρχει ένα πλαίσιο, κατάλληλα διαμορφωμένο, έτσι ώστε όλοι αυτοί οι άνθρωποι να μπορέσουν να απορροφηθούν εδώ. Ακόμα και αν δεν έχει τη κατάλληλη υποστήριξη ένα χαρισματικό παιδί, είναι πολύ πιθανό να καταφέρει να βρει το δρόμο του, έστω και καθυστερημένα, εφόσον οι χαρισματικοί άνθρωποι έχουν εσωτερικό σημείο προσδιορισμού το οποίο τους σπρώχνει να εκφραστούν. Το ζήτημα είναι να βρούμε τη φόρμουλα για να μπορέσουμε να τους αξιοποιήσουμε στη χώρα μας.
6. Η εκπαίδευση των χαρισματικών παιδιών είναι ένα ζήτημα που αφορά τόσο στους γονείς όσο και στους εκπαιδευτικούς. Που μπορεί ν’ απευθύνεται ο καθένας;
Πρώτα πρέπει να απευθύνονται στα ίδια τα παιδιά. Να μιλάνε μαζί τους και να τα ακούνε με ειλικρινές ενδιαφέρον. Να κρατάνε στο μυαλό τους ότι τα παιδιά είναι μικροί άνθρωποι. Να τους αφήνουν το περιθώριο της επιλογής τους και να μην κάνουν προσωπικές προβολές επάνω τους. Για περαιτέρω στήριξη, για καθοδήγηση ή απλά για συμβουλές μπορούν πάντα να χτυπήσουν την πόρτα της ελληνικής MENSA και θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να βοηθήσουμε. Αυτός είναι και ο ρόλος μας άλλωστε.
7. Ποιες προτάσεις έχει η ελληνική Μένσα για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος;
Υπάρχει μεγάλο περιθώριο βελτίωσης στο εκπαιδευτικό μας σύστημα και γι’ αυτό υπάρχουν και πολλά που μπορούν να γίνουν. Θα σταθώ μόνο σε τρία βασικά. Αρχικά είναι καλό να υπάρχει μία καταγραφή της προόδου κάθε μαθητή, καθ’ όλη τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων, έτσι ώστε να υπάρχει μια συνέχεια και συνέπεια στην αντιμετώπιση που θα έχει από τους διαδοχικούς δασκάλους και καθηγητές του. Έπειτα είναι ωφέλιμο να περάσει στο εκπαιδευτικό σύστημα η φιλοσοφία της προσαρμοσμένης εκπαίδευσης. Με την προσαρμοσμένη αντιμετώπιση μπορούμε να παρέχουμε εξατομικευμένη ποιότητα εκπαίδευσης εμπλουτισμένη με τα πλεονεκτήματα της συλλογικής διαπαιδαγώγησης στα πλαίσια ανομοιογενών τάξεων, πολλαπλών ταχυτήτων, σαν αυτές που εκ των πραγμάτων συναντάμε στην Ελλάδα. Ενώ τέλος, πρέπει οι ίδιοι οι λειτουργοί της εκπαίδευσης να εμπλουτίσουν το μάθημα τους με ομαδικές συνδυαστικές εργασίες αλλά και με ανοιχτά προβλήματα κρίσεως τα οποία θα κάνουν τη διδασκαλία πολυδιάστατη, για να σπάσουν τη στείρα εκμάθηση και να προάγουν τη δημιουργικότητα. Απαιτείται μία επιπλέον προσπάθεια, στην αρχή, από την πλευρά των εκπαιδευτικών για να καταφέρουν να εμπλουτίσουν το μάθημα τους, αλλά το αποτέλεσμα δε θα είναι ωφέλιμο μόνο για τους μαθητές αλλά και για τους ίδιους, εφόσον η διδασκαλία θα αποκτήσει πολύμορφο ενδιαφέρον.
8. Είναι γνωστή η προσπάθειά σας για την ανάδειξη του ζητήματος των χαρισματικών παιδιών στη χώρα μας και οι δράσεις που οργανώνετε κατά καιρούς. Ποιες είναι οι πρόσφατες δραστηριότητές σας και ποια τα μελλοντικά σας σχέδια;
Το πρώτο βήμα είναι αναμφίβολα η αναγνώριση των αναγκών των χαρισματικών παιδιών, έτσι ώστε να τεθεί η Χαρισματικότητα στη σωστή της βάση αλλά και να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία για το ζήτημα αυτό. Για να μπορέσουμε να βάλουμε σε λειτουργία τα αντανακλαστικά της κοινωνίας λοιπόν, διοργανώσαμε τον περασμένο Απρίλιο μία μεγάλη εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής, με διάφορους ομιλητές, ειδικούς αλλά και Χαρισματικούς ανθρώπους, από Ελλάδα και Αμερική, ενώ συνεχίζουμε να διοργανώνουμε εκδηλώσεις σε σχολεία σε όλη την Ελλάδα.
Στη συνέχεια, για να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις, καταρτίσαμε τα πρώτα 2 προγράμματα για Χαρισματικότητα στην Ελλάδα, τα οποία παρουσιάσαμε εκτενώς το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου και θα ξεκινήσουν νέα με το καινούριο έτος. Το πρώτο πρόγραμμα είναι ένας 6μηνος επιμορφωτικός κύκλος σεμιναρίων για εκπαιδευτικούς, επάνω σε τεχνικές προσαρμοσμένης εκπαίδευσης, ανάπτυξης της δημιουργικότητας και επισήμανσης Χαρισματικών παιδιών μέσα σε τάξεις πολλαπλών ταχυτήτων, ενώ το δεύτερο πρόγραμμα είναι ένας 6μηνος κύκλος από master classes για παιδιά δημοτικού, ο οποίος θα γίνει στα πλαίσια του MENSA Junior Academy. Στα master classes αυτά θα έχουν την ευκαιρία τα παιδιά να γνωρίσουν τα μαθήματα μέσα από μια ολιστική και συνδυαστική προσέγγιση, θα ξεφύγουν από μεθοδολογίες και θα περάσουν σε νοητικά σχήματα τα οποία θα μεταφέρονται από το ένα γνωστικό πεδίο στο άλλο. Τα παιδιά θα μάθουν μέσα από ανοιχτά προβλήματα να αντιμετωπίζουν το αδύνατο και θα αναγνωρίσουν την πρακτική και χρηστική αξία όσων διδάσκονται μέσα από διαδραστική εκμάθηση. Με αυτό τον τρόπο, στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, ακουμπάμε έμμεσα το εκπαιδευτικό σύστημα, εφοδιάζοντας τους εκπαιδευτικούς με τα απαραίτητα εργαλεία, και αγκαλιάζουμε τα παιδιά, στα οποία θα προσπαθήσουμε να προσφέρουμε μια διαφορετική στάση απέναντι στη γνώση.
Παράλληλα λειτουργούν ομάδες συμβουλευτικής, έτσι ώστε να μπορούμε να δώσουμε μια διέξοδο στις ανησυχίες και τους προβληματισμούς των γονέων, ενώ πρόθεση μας για το άμεσο μέλλον είναι να μπορέσουμε το υλικό του MENSA Junior Academy να το εκδώσουμε, σαν βοήθημα διδασκαλίας, για να μπορέσουν εκπαιδευτικοί είτε να χρησιμοποιήσουν αυτούσιες, είτε να εμπνευστούν, από τις προσεγγίσεις μας στα γνωστικά αντικείμενα. Ευελπιστούμε τα αποτελέσματα των προγραμμάτων αυτών να ενθαρρύνουν και την πολιτεία να αναλάβει δράση απέναντι σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα παιδείας.
Διαβάστε επίσης:
Μύθοι και Αλήθειες γύρω από την ευφυϊα και τη χαρισματικότητα
